Wiersze

FeliciaM twój wiersz o tych ostrzach przeczytałam dopiero dzisiaj i jestem pod wrażeniem. Aż dostałam arytmii bo serce mam spiłowane.

Post został pochwalony 0 razy

Rosean, dzięki Smile

Post został pochwalony 0 razy

	Róża83 napisał:
	EternallyLive dziękuję że mogłam przeczytać ten wiersz.Jest przepiękny...łzy same lecą....Przepiękny!

Dzięki, cieszę się, że się podoba:)

Post został pochwalony 0 razy

Następny wiersz, będący kontynuacją przedostatniego (w którym na początku mowa o nożach):

Może jednak?

Zobaczyłam noże którymi cię zadźgano –
Poczułam się jakby to mnie zraniono!
Potem przyjrzałam się uważnie i coraz częściej
Mam wrażenie, że na nich nie było krwi, a zwykły ketchup.

Więc może jednak?

Wraca mi słodka nadzieja,
Że tamto ostatnie pożegnanie nie było ostatnim,
Że Duch Przeszłości ma jednak cielesną powłokę,
Że ona znów może mieć 11 lat,
Że pójdę tą drogą którą mi pokazałeś
Jednak w twoim towarzystwie.

Że pewnego dnia po kąpieli
Tak jak kiedyś po emisji „Muminków”
Położę się w różowej pidżamie,
Przed oczyma migną mi kucyki
Ścigające się po Świetlistej Tęczy.
Zasnę z twoim głosem w głośnikach
Głośniejszym niż kiedyś.

Post został pochwalony 0 razy

Najcichszy krzyk

Boję się zaufać wielu ludziom,
Mówcie, że mam paranoję.
Moje życie monitorowane,
Mówcie, że mam manię prześladowczą.

Moje rysy dałem zmienić nieco,
Mówcie, że mam dysmorfobię.
Moja skóra utraciła pigment,
Mówcie, że zdradziłem rasę.

Dałem na chleb tylu głodnym ludziom,
Mówcie, że jestem bankrutem,
Przytuliłem wiele chorych dzieci,
Mówcie, że mam zgnić w więzieniu.

Zmyłem się stąd już jakiś czas temu,
Mówcie jak za mną tęsknicie.
Zostawiłem was wraz tym hałasem,
Mówcie jak bardzo kochacie.

Krzyczcie o mnie jak najgłośniej trzeba,
Są tabletki na ból gardła.
Znalezione przez was w moim domu,
Niech wam wszystkim wyjdą na zdrowie.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez FeliciaM. dnia Sob 14:30, 13 Lut 2010, w całości zmieniany 1 raz

Felicia bardzo ciekawie piszesz Smile

Te dwa ostatnie wiersze są świetne.I takie dobitne...Pisz dalej Smile

Post został pochwalony 0 razy

Dzięki, Róża Smile

.

Post został pochwalony 0 razy

Hej, dziewczyny, miałam wczoraj doła na tle wiary i napisałam coś takiego. Nie traktujcie tego jednak bardzo serio bo już mi przeszło (na szczęście).

Nie chcę być gąbką

Przestań mnie moczyć; nie chcę być gąbką. Osusz mnie powietrzem jak zielone jabłko.
Chyba nie dam rady
Wyrwać Cię z korzeniami,
Skądś musiały wziąć się te ziarna,
Skoro wyrosła wspaniała roślina o zapachu mlecznej czekolady.
Tak bardzo dobrze jej w moich komórkach. Im także, ale czasem myślę,
Że tak byłoby lepiej,
Odkąd robisz ze mnie gąbkę
Bo jej woń to tylko ślad po Tobie,
Jesteś już tylko fantomem,
A najgorzej jest
Kiedy slyszę nawiedzonych przez Twojego ducha.

Chyba jednak przeceniam moją zdolność samoregeneracji. Jednego dnia jej liście są jak balsam, a drugiego jak kolce.
Chodzę z podniesioną glową, a w środku jestem opuchnięta i obolała.
Co będzie gdy czas upłynie,
I okaże się, że nigdzie Cię nie ma?
Pewnie pozostanie mi ta amputacja. A szkoda bo to była jedna z najpiękniejszych roślin jakie hodowałam w życiu.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez FeliciaM. dnia Śro 20:30, 24 Mar 2010, w całości zmieniany 1 raz

Czytałam, bardzo przygnębiające są twoje wiersze Felicia. Szybko uciekam z tej strony.

Post został pochwalony 0 razy

Felicia-mistrzowski wiersz! Widać, że miałaś wenę, aż Ci zazdroszczę!
Profesjonalistko Ty!

Post został pochwalony 0 razy